බොබ් ඩිලන් (උපතේදී නාමය - රොබට් ඇලන් සිමර්මන්. මැයි 24, 1941* යනු ඇමරිකානු ගායකයකු, ගීත රචකයකු, කතෘවරයකු, සංගීතඥයකු, කවියකු හා තැටි වාදකයකු ලෙස ප්රසිද්ධ සංගීතයේ දශක පහක් රැුඳී සිටි ප්රධාන පුද්ගලයෙකි. ඩිලන්ගේ සංගීත දිවිය 1960 දී පමණ ඇරඹෙන අතර, ඔහු ඇමරිකානු වාර්තාකරුවකු ද වේ. ඔහුගේ ගීත වලින් කීපයක් වන, ”බ්ලොමින් ඉන් ද වින්ඞ්” හා ”ද ටයිම්ස්දේ ආ ද චේන්ජින්” වැනි ගීත යුධ විරෝධී සහ ප්රජා අයිතීන් සංවිධානවල ජය ගීත බවට පත්විය. ඔහුගේ, 2006 අගෝස්තු 29 දින නිකුත් කල ”මොඩර්න් ටයිම්ස්” ඇල්බමය ඇමරිකානු ඇල්බම් දර්ශක වල අංක 1 ට පත්වු අතර, එය වයස්ගතම පුද්ගලයකු දර්ශකයේ අංක 1 ට පත්වු අවස්ථාව ලෙස ඉතිහාසයේ සනිටුහන් විය. එය රෝලින් ස්ටෝන්ස් සඟරාව මඟින් වසරේ හොඳම ඇල්බමය ලෙස තෝරා ගන්නා ලදී.
ඩිලන්ගේ ගීත රචනා වලට මුල් වූ මාතෘකා වූයේ දේශපාලනය, සමාජ විවරණ, දර්ශනවාදය හා සාහිත්යමය බලපෑම් වැනි පැවති පොප් සංගීතයට විරෝධී අංශවේ. සංගීත ශෛලීන් වර්ධනය කිරීම හා පුද්ගලික කර ගැනීමට අමතරව ඔහු අයිරිෂ්, ජෑස් හා ස්වින්ග් යන සංගීත ශෛලීන්වලට අචල ලැදියාවක් දැක්වීය.
ඩිලන් ගිටාරය, සංගීත යතුරු පුවරුව හා හාමොනිකාව භාවිතා කරයි. ඔහු විසින් 1980 සිට විවිධ කාලවල විවිධ සංගීතඥයන්ගෙන් සමන්විත වූ ”නෙවර් එන්ඩින්ග් ටුවර්” නම් සංගීත චාරිකාවන් කරගෙන එන ලදී. අනික් සුප්රසිද්ධ සංගීතඥයන් වන ජෝන් ජොගර්ට්, ද බැන්ඞ්, ටොම් පෙටී, පෝන් බේයස්, ජෝර්ජ් හැරිසන්, ද ගෙට්ෆුල් ඩෙඞ්, ජොනී කෑෂ්, විලී නෙල්සන්, පෝල් සිම්සන්, එරික් ක්ලැප්ටන්, පැටී ස්මිත්, එමිලෝ හැරිස්, බ්රුස් ස්ප්රින්ග්ස්ටීන්, ද රෝලින් ස්ටෝන්ස්, ජැක් වයිට්, මර්ලෙ හැගාඞ්, ජෙෆ් ලයින්, නිල් යන්ග්, වෑන් මොරිසන්, රින්ගො ස්ටාර්, හා සිටීම් නික්ස් යන අය සමඟ සම්බන්ධව කටයුතු කිරීමටද ඔහුට හැකිවිය.
පටිගත කලාකරුවෙකු හා රංගන ශිල්පියෙකු ලෙස ඔහු පෙන්වූ නිපුණතා ඔහුගේ දිවියේ කේන්ද්ර ස්ථානය ගනු ලැබීය. නමුත් ඔහුගේ හොඳම දක්ෂතා එළිදැක්වූයේ ගීත රචනයේදීය.
වසර ගණනක් පුරාවටම ඩිලන් ඔහුගේ ගීත රචනයට, රංගනයට හා පටිගත කිරීමට දැක්වූ කුසලතාවය පිළිගැනීමට හා ගෞරවයට පාත්රවීය. ඔහුගේ පටිගත ග්රැුමී සඳහා ගෝල්ඩන් ග්ලොබ් හා ඇකඩමි අවෝට්ස් යන සම්මාන ලැබී ඇත. මේනිසාම ඔහුව රොක් ඇන් රෝල් කලාගාරයට අනුයුක්ත කර තිබේ. මැගසින් සඟරාවෙන් 1999 දී, 20 ශතවර්ෂයේ බලගතුම පුද්ගලයන් 100 දෙනා අතරට ඔහුව නම් කර තිබේ. 2004 දී රෝලින් ස්ටෝන්ස් සඟරාව ලොව බිහිවූ හොඳම කලාකරුවන්ගෙන් දෙවන ස්ථානයට ඔහුව නම් කර ඇත. 2000 වසරේදී ඔහුට ”පොලාර් සංගීත සම්මානය”, ”රෝයල් ස්විඩිෂ් ඇකඩම් ඔෆ් මියුසික්” මඟින් පිරි නැමීය. 2007 දී, ”ප්රින්ස් ඔෆ් ඇස්ට්රරියස්” සම්මානය මඟින්ද ඔහු පිදුම් ලැබීය. කීප වතාවකදීම ඔහුගේ නම සාහිත්යය පිළිබඳ නොබෙල් ත්යාගයට යෝජනා වී තිබේ.
2008 දී ඇමරිකානු සංස්කෘතියට හා ප්රසිද්ධ සංගීතයට ඔහු කල සේවාව වෙනුවෙන් ඔහුට ”පල්ටිසර් ප්රයිස් ස්පෙෂල් සයිටේෂන්” සම්මානය ප්රදානය කරන ලදී. මෙම සම්මානයට කලින් උරුමකම් කීවේ තෙලෝනියස් මොන්ක් හා ජෝන් කොල්ට්රේන් යන අයයි.
ඩිලන් ගිටාරය, සංගීත යතුරු පුවරුව හා හාමොනිකාව භාවිතා කරයි. ඔහු විසින් 1980 සිට විවිධ කාලවල විවිධ සංගීතඥයන්ගෙන් සමන්විත වූ ”නෙවර් එන්ඩින්ග් ටුවර්” නම් සංගීත චාරිකාවන් කරගෙන එන ලදී. අනික් සුප්රසිද්ධ සංගීතඥයන් වන ජෝන් ජොගර්ට්, ද බැන්ඞ්, ටොම් පෙටී, පෝන් බේයස්, ජෝර්ජ් හැරිසන්, ද ගෙට්ෆුල් ඩෙඞ්, ජොනී කෑෂ්, විලී නෙල්සන්, පෝල් සිම්සන්, එරික් ක්ලැප්ටන්, පැටී ස්මිත්, එමිලෝ හැරිස්, බ්රුස් ස්ප්රින්ග්ස්ටීන්, ද රෝලින් ස්ටෝන්ස්, ජැක් වයිට්, මර්ලෙ හැගාඞ්, ජෙෆ් ලයින්, නිල් යන්ග්, වෑන් මොරිසන්, රින්ගො ස්ටාර්, හා සිටීම් නික්ස් යන අය සමඟ සම්බන්ධව කටයුතු කිරීමටද ඔහුට හැකිවිය.
පටිගත කලාකරුවෙකු හා රංගන ශිල්පියෙකු ලෙස ඔහු පෙන්වූ නිපුණතා ඔහුගේ දිවියේ කේන්ද්ර ස්ථානය ගනු ලැබීය. නමුත් ඔහුගේ හොඳම දක්ෂතා එළිදැක්වූයේ ගීත රචනයේදීය.
වසර ගණනක් පුරාවටම ඩිලන් ඔහුගේ ගීත රචනයට, රංගනයට හා පටිගත කිරීමට දැක්වූ කුසලතාවය පිළිගැනීමට හා ගෞරවයට පාත්රවීය. ඔහුගේ පටිගත ග්රැුමී සඳහා ගෝල්ඩන් ග්ලොබ් හා ඇකඩමි අවෝට්ස් යන සම්මාන ලැබී ඇත. මේනිසාම ඔහුව රොක් ඇන් රෝල් කලාගාරයට අනුයුක්ත කර තිබේ. මැගසින් සඟරාවෙන් 1999 දී, 20 ශතවර්ෂයේ බලගතුම පුද්ගලයන් 100 දෙනා අතරට ඔහුව නම් කර තිබේ. 2004 දී රෝලින් ස්ටෝන්ස් සඟරාව ලොව බිහිවූ හොඳම කලාකරුවන්ගෙන් දෙවන ස්ථානයට ඔහුව නම් කර ඇත. 2000 වසරේදී ඔහුට ”පොලාර් සංගීත සම්මානය”, ”රෝයල් ස්විඩිෂ් ඇකඩම් ඔෆ් මියුසික්” මඟින් පිරි නැමීය. 2007 දී, ”ප්රින්ස් ඔෆ් ඇස්ට්රරියස්” සම්මානය මඟින්ද ඔහු පිදුම් ලැබීය. කීප වතාවකදීම ඔහුගේ නම සාහිත්යය පිළිබඳ නොබෙල් ත්යාගයට යෝජනා වී තිබේ.
2008 දී ඇමරිකානු සංස්කෘතියට හා ප්රසිද්ධ සංගීතයට ඔහු කල සේවාව වෙනුවෙන් ඔහුට ”පල්ටිසර් ප්රයිස් ස්පෙෂල් සයිටේෂන්” සම්මානය ප්රදානය කරන ලදී. මෙම සම්මානයට කලින් උරුමකම් කීවේ තෙලෝනියස් මොන්ක් හා ජෝන් කොල්ට්රේන් යන අයයි.
Oh! Will you never let
me be?
Oh! Will you never set me free?
The ties that bound us
Are still around us
There's no escape that I can see
And still those little things remain
That bring me happiness or pain
Oh! Will you never set me free?
The ties that bound us
Are still around us
There's no escape that I can see
And still those little things remain
That bring me happiness or pain
A cigarette that bears
a lipstick's traces
An airline ticket to romantic places
And still my heart has wings
These foolish things remind me of you
A tinkling piano in the next apartment
Those stumbling words that told you what my heart meant
A fair ground's painted swings
These foolish things remind me of you
You came you saw you conquer'd me
When you did that to me
I knew somehow this had to be
The winds of March that make my heart a dancer
A telephone that rings but who's to answer?
Oh, how the ghost of you clings!
These foolish things remind me of you
An airline ticket to romantic places
And still my heart has wings
These foolish things remind me of you
A tinkling piano in the next apartment
Those stumbling words that told you what my heart meant
A fair ground's painted swings
These foolish things remind me of you
You came you saw you conquer'd me
When you did that to me
I knew somehow this had to be
The winds of March that make my heart a dancer
A telephone that rings but who's to answer?
Oh, how the ghost of you clings!
These foolish things remind me of you
First daffodils and
long excited cables
And candle lights on little corner tables
And still my heart has wings
These foolish things remind me of you
The park at evening when the bell has sounded
The "Ile de France" with all the gulls around it
The beauty that is Spring's
These foolish things remind me of you
How strange how sweet to find you still
These things are dear to me
They seem to bring you near to me
The sigh of midnight trains in empty stations
Silk stockings thrown aside dance invitations
Oh, how the ghost of you clings!
These foolish things remind me of you
And candle lights on little corner tables
And still my heart has wings
These foolish things remind me of you
The park at evening when the bell has sounded
The "Ile de France" with all the gulls around it
The beauty that is Spring's
These foolish things remind me of you
How strange how sweet to find you still
These things are dear to me
They seem to bring you near to me
The sigh of midnight trains in empty stations
Silk stockings thrown aside dance invitations
Oh, how the ghost of you clings!
These foolish things remind me of you
Gardenia perfume
ling'ring on a pillow
Wild strawb'ries only seven francs a kilo
And still my heart has wings
These foolish things remind me of you
The smile of Garbo and the scent of roses
The waiters whistling as the last bar closes
The song that Crosby sings
These foolish things remind me of you
How strange how sweet to find you still
These things are dear to me
They seem to bring you near to me
The scent of smould'ring leaves, the wail of steamers
Two lovers on the street who walk like dreamers
Oh, how the ghost of you clings!
These foolish things remind me of you
Wild strawb'ries only seven francs a kilo
And still my heart has wings
These foolish things remind me of you
The smile of Garbo and the scent of roses
The waiters whistling as the last bar closes
The song that Crosby sings
These foolish things remind me of you
How strange how sweet to find you still
These things are dear to me
They seem to bring you near to me
The scent of smould'ring leaves, the wail of steamers
Two lovers on the street who walk like dreamers
Oh, how the ghost of you clings!
These foolish things remind me of you
